Maandag 27 februari 2012

Omstreeks 7.15u naar school vertrokken.  Daar aangekomen kreeg ik dadelijk de vraag of ik nog enkele klaslijsten willen aanpassen. (enkele geboortedata moesten worden bijgewerkt)  Zouden de leerkrachten weten dat mijn tijd op Keniaanse bodem aan het inkorten is?  De schooldag begon met een teachersmeeting waar de nieuwe structuur van de school werd toegelicht door pastor Fred en mama Rainbow.  Vanaf vandaag gaat men hier werken met 2 verantwoordelijke leerkrachten.  Mme. Fatuma voor de kleuterklassen en 1^ste tem 3^de leerjaar en Mr. Baraza voor 4^de tem 8^ste leerjaar.

Doorheen de dag nog wat lessen bijgewoond bij de volunteers, een eenvoudig leerling volgsysteem opgemaakt en dit samen met mama Rainbow geïntroduceerd bij de directeur : headteacher James.  Dit zag hij wel zitten.

In de namiddag nog wat ingrediënten gaan halen in de supermarkt want Mme Fatuma ging mij leren “Pilau” maken na school.  Pilau is een rijstgerecht dat zowel zonder als met vlees kan gemaakt worden. Dus ook voor de vegetariërs onder de lezers, zeker een aanrader.  Op het einde plaatse ze een schotel houtskool op de kookpot.  Onder de kookpot had men ondertussen al een aantal stukken hout verwijderd om de rijst op een laag vuurtje te laten drogen.  Bij de pilau werd ook nog een tomatenslaatje geserveerd.  Samen met het hele Rainbow4kidsteam (Keniaanse leerkrachten en Belgische vrijwilligers) werd deze maaltijd verorberd.  Bij het naar huis gaan werd het voor mij duidelijk dat mijn uren op Keniaanse bodem langzaam maar zeker aan het minderen waren.  Ik moest naar mijn appartement om mijn tas in te pakken.  Geen leuk idee.  Mijn laatste nacht slapen onder mijn muskietennet, mijn laatste Tusker drinken tijdens het maken van deze tekst, mijn laatste verse mango en ananas, …  allemaal : mijn laatste.  Niet leuk.  Ik weet nu al dat er morgen tranen over mijn wangen zullen rollen.  Zal dus mijn zonnebril maar meenemen. (geleerd van Ingrid. Merciekes voor de tip hé)

Van één ding ben ik wel zeker.  Ik zeg niet “Goodbye” maar wel “Kwaheri” (tot later in het Swahili)

Morgen ga ik in de voormiddag nog naar school.  Om 13.30 komt de taxidriver me oppikken en rijden we richting Mombasa airport.  Omstreeks 17.05 zal mijn vliegtuig vertrekken naar Addis Abeba.  Daar moet ik 4u 30 min wachten om van daaruit naar Milaan te vliegen en zo door naar Zaventem.  Als alles goed verloopt zal ik omstreeks 7.20u in Zaventem aankomen.

Kwaheri

Deze slideshow vereist JavaScript.

zondag 26 februari 2012 met filmpjes

Voorbije dagen nog wat lessen geobserveerd “missing numbers” bij Astrid en het begin van de één – één relatie (stoelendans) bij Nathalie. Het filmpje van de stoelendans kan je hier bekijken. http://www.youtube.com/watch?v=Po8qP0ll0yk&feature=youtu.be

Vrijdag hebben we een zeer belangrijke vergadering gehad met mama Rainbow, de voorzitter van het schoolcomité (Pastor Fred) , headmaster James en ik ivm de schoolstructuur. (Hierover later meer)

Na schooltijd zijn de scoutsmembers van de school op weekend vertrokken naar Zambweni. Hier komen alle scoutsgroepen van het district jaarlijks samen om er een gezellig weekend van te maken. Quinten en Stijn wilden ook wel eens de tijd van hun leven beleven en zijn dus mee.

Zaterdagochtend ben ik samen met Fatuma en 4 studenten van Vorselaar naar de lerarenopleiding gegaan om dag te zeggen tegen mister Gushe en hem nogmaals te bedanken voor de tijd die hij voor ons had vrijgemaakt. Hij begon zelf nogmaals over de samenwerking die hij echt wel zag zitten. Nadien hebben we Ukunda bezocht. Gelukkig hadden we een “local” bij. Mme. Fatuma heeft ons door de smalle straatjes gelootst en uitleg gegeven. Grappig was wel dat in één van de straten een bioscoop was. Buiten stond een popcorn machine en in het verduisterde kamertje van 4 op 4m hing een flatscreen TV tegen de muur waar een aantal banken voor stonden. Spijtig genoeg werden al snel gevolgd door 2 jongens die ons overal op een opdringerige manier uitleg gaven. Mme. Fatuma verwittigde ons onmiddellijk dat ze dit altijd doen en dan op het einde geld vragen. We moesten eveneens onze bezittingen goed beschermen. Ze waren zo opdringerig dat het eigenlijk niet meer leuk was. De verkopers van de kleine shops zijn bang van hen.  Na zo’n wandeling gaan zij dan ook naar de shops hun procentje opeisen. (ook al hebben we niets gekocht) Tijdens onze wandeling door Ukunda hebben we echt vaak gedacht : “Hadden we nu maar dezelfde huidskleur als de Kenianen.”

Vanuit Ukunda hebben we op het middaguur de matatu genomen =(goedkoopste manier van reizen met een gemotoriseerd voertuig). Een matatu is kleine bestelwagen (max 14 plaatsen) die op zijn route (in onze situatie de route Ukunda – Zambweni voor 50 KES = € 0.5) mensen oppikt en afzet waar ze zelf beslissen. Tijdens onze rit konden we genieten van de prachtige natuur de Kenia zeker te bieden heeft.  Op het scoutskamp aangekomen stonden alle scoutsgroepen in formatie. Alle leiders stonden samen en vormden 1 groep. Ook wij moesten deze groep vervoegen. Er werden enkele afspraken gemaakt, de eed werd gezamenlijk afgelegd en dan moest elke scoutsleider zich voorstellen (naam, groep en functie). Dit werd eveneens aan ons gevraagd. Wij als muzungu’s (blanken) werden zeer goed onthaald en mee opgenomen als één van hen. Op het terrein had iedere groep zijn stuk afgebakend met touw waarop de tenten stonden en gekookt werd. Overal klonk muziek en zang. Er werd gedanst en geoefend voor de show bij het kampvuur. Elke groep mag daar in formatie een marcheerstuk brengen. De groep die het origineelst en meest synchroon is wint de wedstrijd.

Op volgende link : http://www.youtube.com/watch?v=gmircBI7XaM&feature=related enkele kinderen van Rainbow4kids horen zingen.

In de latere namiddag zijn we naar strand gegaan waar Saulo (een local die de groep steeds helpt waar nodig) met zijn acrobatengroepje aan het oefenen was voor een optreden vanavond in hotel “Leopard. Zoals je op de foto’s kan zien hebben ze me ook hierin geïntroduceerd.
Vanmorgen zijn we naar church gegaan. Pastor Fred, tevens ook chairman van de school, heeft een zeer mooie dienst gegeven afgewisseld met muziek en zang. Op (http://www.youtube.com/watch?v=_3Rf_N-oZMg&feature=youtu.be) kan je een stukje zien van hoe het in zo’n Keniaanse kerk er aan toe gaat.

Vannacht dacht ik dat om 4u het brandalarm afging. Een krekel van 5 cm had zich ergens in mijn kamer verstopt (zonder het te vragen) en gaf plots een concert, dat beantwoord werd door andere krekels buiten. Na een zoektocht heb ik hem gevonden tussen mijn schoen en de kast. Nu kleeft hij onder mijn schoen. Sorry !!! 😦

Namiddag gaan we zoals elke zondag naar Kim4love. Rustig tussen de palmbomen, met een Tusker (lokaal bier) in de hand, kijken en luisteren naar live optredens. Eigenlijk een beetje te vergelijken met de kaperconcerten in Hasselt.

Kwaheri

Deze slideshow vereist JavaScript.

vrijdag 24 februari 2012

Deze slideshow vereist JavaScript.

1 beeld zegt meer dan 1000 woorden.

In de met hout beladen auto zitten de scoutsmembers die op weekend vertrekken.  Quinten en Stijn zijn ook mee om de ervaring van hun leven mee te maken. 😉

kwaheri

 

Yes !!! Muoka did it ! I’m a happy man.

Gisteren hadden de studenten een vrije dag dus bijwonen van lessen lukte niet.  Ben wel naar school gegaan om lijsten voor de leerkrachten te maken en een groepsfoto van het hele schoolteam (staffmembers – alle leerkrachten, koks en  klusjesman)

In de namiddag samen met Quinten eens langs de winkeltjes gewandeld.  Daar had ik tot op dat moment nog geen tijd voor genomen.  Iedereen wilde ons in hun shop binnen lokken en uiteraard kijken kost niets.  Dus zoals echte vrouwen : winkel in, winkel uit, winkel in, winkel uit ….  grapje) Wanneer je ook maar iets durft aan te raken zien ze dadelijk “business”. Ze schrijven een prijs op een papiertje en dan is het de bedoeling dat je afbiedt, dan gaat hij weer hoger, …. enz.  Zo kom je tot een bedrag waar je je beiden in kan vinden.  We hebben ons heel lang sterk kunnen houden en niets gekocht tot op het moment dat Quinten bij een zeer mooi beeld uitkwam en ik bij een Afrikaanse stoel.  We waren beiden verkocht.  Uiteraard hebben we nog altijd teveel betaald maar het was een prijs waar we ons in  konden vinden en trouwens de mensen moeten er ook aan verdienen. Met dat geld kunnen ze dan eten kopen , de schoolfee van de kinderen betalen of …  .

Vandaag weer activiteiten bijgewoond en studenten van beide hogescholen geholpen met allerlei problemen.  (Opbouw van lessen, nevenactiviteiten zoeken bij een zelfgemaakt voorleesboekje, … )

Een groot probleem in de klassen is: bergruimte.  Momenteel staat al het materiaal in dozen op de grond.  Er zijn geen kasten of rekken waar ze die dozen kunnen opzetten.  Dus … had Katrien een afspraak gemaakt met een schrijnwerker om een prijsofferte op te maken.  Het doel is om in elke klas 1 muur te voorzien van 3 leggers waarop de dozen kunnen geplaatst worden.  Nu bang afwachten hoe hoog de offerte gaat zijn en dan hopen of we hiervoor één of meerde sponsors kunnen vinden.  “Lets hope !!!”

In de namiddag was er de wekelijkse talentshow.  Iedere leerling die iets wil brengen mag zijn of haar talent tonen.  Dat gaat van zingen, moppen vertellen, een gedicht voordragen, dansen, tot …  De kinderen kijken hier enorm naar uit en amuseren zich te pletter.

Na schooltijd had ik een afspraak met Muoka (de persoon die de Chuku en Baraka verzorgt waarvoor we vanuit de opleiding tot kleuteronderwijzer(es) geld inzamelen) om naar het huisje te komen, om te zien wat er met ons geld is gebeurd.  Ik kreeg echt de tranen in m’n ogen.  Het verschil tussen het moment dat ik in Maweni aankwam en vandaag is echt dag en nacht.   Op de foto’s kan je zelf oordelen.

Ben echt trots op Muoka en the kids.  Mijn tijd hier in Maweni zit er bijna op maar ik kan met een gerust hart vertrekken.  Hij doet het echt super!!!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dinsdag 21 februari 2012

Voor de studenten was het de 2^de dag dat ze zelf moesten lesgeven.  Voorlopig moeten ze het alleen nog bij wiskunde houden.  In de voormiddag ben ik dan ook lessen gaan bijwonen.  Zelfs op eigen aanvraag, bij de studenten van KH Kempen (Vorselaar).  Ik heb vastgesteld dat de studenten hun lessen goed voorbereiden maar dat er veel te weinig met concreet materiaal wordt gewerkt.  Leerkracht en 1 leerling vooraan in de klas met x-aantal blokken of kleuters of …  leidt enorm snel tot verveling bij de anderen.  En dus … weinig rendement.  Ook de stap tussen het handelen en de toepassingen in het schrift kan kleiner gemaakt worden voor de kinderen door tijdens het handelen de notatie op het bord samen met de kinderen op te bouwen.  Na schooltijd was er meeting en heb ik deze tips op vraag van Mme Fatuma aan het hele team meegedeeld, in de hoop dat onze Keniaanse collega’s hier ook uit leren.  Mme. Fatuma heeft op dat moment ook de link gelegd naar datgene wat we aan de lerarenopleiding gehoord hadden om aan te tonen dat wat de volunteers aan het doen zijn, zeker niet vreemd in de oren mag klinken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Net voor lunch heb ik nog met Headmaster James, Katrien en pastoor Fred (voorzitter van het schoolcomité – belangrijkste persoon van de school) een vergadering gehad ivm wat er allemaal gewijzigd is in de school.  (oa klaslijsten, registratieformulieren met eenvoudig leerlingvolgsysteem, …)  Beiden waren ze vol lof over het geleverde werk.

Omstreeks 17.00u was er meeting.  Nadien waren Katrien, Dany en ik uitgenodigd om bij de studenten te gaan eten.  Quinten en Sofie hadden heerlijke pasta scampi gemaakt.  Heerlijk!  Asante Sana!

Maandag 20 februari 2012

Gisteren, zijn we met de hele bende naar Kim4love geweest zoals vorige week.  Verschillend van vorige week was dat de studenten een optreden gegeven hebben.  (2 nummers, begeleid door Ann-Sofie op gitaar en zang)Daar het Ingrid’s laatste avond was zijn we dan ook met z’n allen gaan eten in een typisch Afrikaans restaurant “African Pot”.  Alle gerechten zijn typisch Afrikaans en worden in een aarden pot geserveerd. (soort tagine) Voor het eerst in mijn leven heb ik geit gegeten.  Mbuzo palak –hot (hoe kan het ook anders).  Heerlijk !!!

Vandaag was het de eerste dag dat de studenten zelf les moesten geven.  Katrien had de opdracht gegeven om in eerste instantie het alleen bij wiskunde te houden.  Gek maar sommigen waren echt zenuwachtig.  Het is ook niet eenvoudig, voor de eerste keer in een ander land, in het Engels lesgeven.  Ze hebben allemaal gebruik gemaakt van concrete materialen en dat gaf meteen een goed gevoel.  Hopelijk hebben de Keniaanse leerkrachten gemerkt welk rendement dat oplevert.  Proficiat aan allen!!!

Tijdens de pauze waren de kinderen aan het voetballen.  (zie filmpje op youtube : http://youtu.be/aBQIB5Qxfoo).  Let vooral op de jongen op de voorgrond.  Zelfs op het voetbalveld is hem het Afrikaanse ritme niet vreemd.

Namiddag ben ik gaan winkelen want ik had de Keniaanse leerkrachten beloofd dat ik een sfeerbevorderende activiteit ging verzorgen: Hoe maak ik guacamole?  Alle ingrediënten met de daarbij horende doritos en tjapati (soort pannenkoek) en … aan de slag.  Ze hebben het volledig zelf moeten klaar maken en nadien uiteraard samen opgegeten.  Iedereen heeft er echt van genoten, ook ik vond het een leuke ervaring.

Kwaheri

Deze slideshow vereist JavaScript.

zaterdag 18 februari 2012 : naar de lerarenopleiding in Ukunda

Zoals afgesproken kwam Mme Fatuma me om 8.30 met de mototaxi afhalen. Quinten, Nathalie, Astrid (allen XIOS studenten) en Sofie (Vorselaar) wilden graag mee. 3 Moto’s (125 cc), 9 volwassenen (3 drivers en 6 muzungu’s (=Swahili voor blanke)snorden over de linkerkant van de weg richting Ukunda. Hier rijden ze links. (nog restanten van de Engelse kolonie) Het was wel een leuk zicht. Naast de matatu is dit zowat de goedkoopste manier om met een gemotoriseerd voertuig op een bepaalde plaats te geraken. In de school aangekomen werden we vriendelijk ontvangen door mister Eric G. Gushe (principal) die op dat moment aan het lesgeven was aan 6 vrouwen waarvan één behorend tot de Rainbow4kids school – Teacher Bernice. De lerarenopleiding huurt 2 lokalen in een basisschool omdat er geen budget is om een eigen locatie te bouwen. Ook docenten worden ingehuurd om aan de lerarenopleiding te komen les geven. In de klas aangekomen herken ik onmiddellijk hetzelfde onderwijsbeeld als in België : tekort aan mannen. In de klas die we later op de voormiddag bezochten werd dit alleen maar bevestigd. 1 Man tussen 5 vrouwen. De mannelijke leerkracht stelde trouwens zelf de vraag of er in België ook zo weinig mannen zich geroepen voelen om in het onderwijs te stappen. Ja dus.

De studenten aan de lerarenopleiding volgen hier les op zaterdag en tijdens de vakanties (telkens drie weken in april, augustus, november en december, van zeven uur ’s morgens tot half zes ’s avonds). Alle leerlingen die in deze klassen zitten, werken eveneens als teacher in een school. Op die manier kunnen ze geld verdienen om de, voor hen toch wel dure, opleiding te betalen. (34250 KES om certificate te behalen en later nog eens 54000 KES om de graad “diploma” te behalen. Tussen het behalen van het “certificate” en het “diploma” kan de student een periode louter gaan werken en sparen om nadien de studies van het “diploma” te kunnen betalen. Naast het cursusgeld staan de studenten zelf in voor de aankoop van leerboeken. Publishers (vb. Long Horn) komen naar de school om de boeken te verkopen. Een andere mogelijkheid is dat de student zelf naar Nairobi of Mombasa gaat om daar de handboeken te kopen. Elke student wordt verplicht om zich te verbinden aan een basisschool en er stage te lopen. De studenten krijgen tijdens iedere cursus minstens vijf stagebezoeken. Net zoals aan onze hogeschool wordt ook hier gebruik gemaakt van evaluatieformulieren. (@ mijn collega’s van de XIOS hogeschool : ik heb er een foto van gemaakt)

De Keniaanse lerarenopleiding bestaat uit drie delen: (details ga ik jullie besparen)

• proficiency course (1 jaar)
  • o is eigenlijk een voorbereidend jaar op de lerarenopleiding. Deze cursus wordt alleen verplicht indien je op het einde van het secundair onderwijs een slechte score hebt behaald.
• certificate course (2 jaar)
  • o basisopleiding, specifiek gericht om leerkracht te worden. Hierin zitten 24 verschillende onderdelen die wij eveneens in België onderwijzen
• diploma course (2 jaar)
  • o Verdieping van dezelfde 24 onderdelen van de certificate course. Hierin gaat men veel dieper in op de theoretici zoals Vygotsky , … etc.

Mister Eric G. Gushe heeft de 24 verschillende onderdelen voor ons opgesomd, op het bord genoteerd en vroeg dan waarover we graag wat meer te weten wilden komen. Als 12^de onderdeel had hij mathematics activities opgesomd. Uiteraard wilde ik heel graag te weten komen wat men hier leert ivm wiskunde en op welke wijze hij deze materie onderwijst. De wiskundige onderdelen die hier behandeld worden zijn in grote lijnen gelijklopend met België maar hoe ze worden ingevuld en aangeleerd is toch wel verschillend. Wat mij in zijn uitleg opvalt is dat hij zegt te werken met concrete materialen maar hij kan ons niets van zijn materialen tonen. Ze zijn op een andere plaats opgeborgen.  Hij kan wel op het bord voorbeelden van toepassingen tekenen hoe hij te werk gaat.  De vraag die ik wel heb is : Het werken met concrete materialen wordt aangeleerd maar ik zie er weinig tot niets van terug in de praktijk. Reden?  Dit is dan ook een duidelijke opdracht voor de volunteers.  Geef aub les met concrete materialen.  Probeer je Keniaanse mentoren te overtuigen van het nut en het rendement.

Onderdelen die bij wiskunde aan bod komen zijn ::

• Classification
• Ordering skills
• Number skill (KG 2 tot 20 en KG3 tot 100???????)
• Measurement skills

Bij het onderdeel “measurement skills” kwam mathematical vocabulary aan bod. YES!!! You Make my day mister Gushe! Gelukkig genoeg had ik de wiskundige begrippenlijst die wij aan onze opleiding tot kleuteronderwijzer(es) gebruiken laten vertalen en in mijn rugzak meegebracht; alsook de foto’s van de wiskundige spelen die door de studenten aan de opleiding moeten gemaakt worden. Wanneer hij zijn uitleg ivm mathematical vocabulary beëindigd had toonde ik mijn lijsten en foto’s. Ik vertelde hem (en zijn leerlingen) op welke manier wij hiermee werken. Tijdens mijn uitleg zag ik veel fonkelende ogen dus vroeg ik of hij deze graag wilde hebben voor zijn opleiding. En ja hoor. Hij vroeg zelfs of ik tijdens mijn volgend bezoek aan Kenia niet geïnteresseerd was om enkele lessen te komen geven.

De lerarenopleiding in Ukunda laat een positieve indruk op me na. Ben blij dat ik ze dit jaar heb kunnen bezoeken en dat een samenwerking reeds werd besproken. Een aantal onderdelen zijn herkenbaar. De vraag is natuurlijk met welke diepgang??? (wiskunde neemt in mister Gushe’s syllabus maar 3 pagina’s in beslag) Als ik de jaarprogramma’s bekijk is er gewoon geen mogelijkheid om alles met evenveel diepgang te behandelen. Op deze korte periode moeten de studenten het grote aanbod verwerken. Toch geloof ik dat men op de goede weg is. Bij het onderdeel “number skills heb ik wel grote vragen maar ja ….

In de namiddag is Ingrid de kinderen uit ons dorp gaan halen terwijl ik mijn sponsorkindje Alfons en zijn broertje thuis gaan ophalen ben. Wanneer “zwemmen in zee” gepland staat, trekken ze altijd hun beste kleertjes aan. Met z’n allen naar zee. Ravotten, kastelen met tunnels bouwen in het zand, zwemles geven, … heerlijk. Wat schitteren die bruine kijkertjes wanneer ze dit kunnen doen. Na het zwemmen: traktatie op een blikje melk en kids terug naar de ouders brengen. Wat hebben ze hier weer van genoten (zie foto’s)

Aan het begin van de week werd er van het geld van de opleiding cement en andere materialen gekocht om het huisje van Chuku en Baraka hygiënischer te maken. Even een kijkje nemen om te zien hoever de werken gevorderd zijn. Op het moment dat we aan het huis van Chuku en Baraka toekwamen lag de was te drogen op het dak en werd er net de laatste hand gelegd aan de werken. Opleiding K (studenten en collega’s) jullie mogen trots zijn op wat jullie voor deze kinderen kunnen betekenen.

Asante sana.

kwaheri

PS in Flickr rechts bovenaan kan je nog meer foto’s vinden.  Ik heb nieuwe foto’s toegevoegd

Vrijdag 17 februari 2012

Eerst een glas vers geperst passievruchtensap en dan naar school.  Elke vrijdag begint met assembly , gevolgd door religion.

In de voorbije dagen heb ik echt ondervonden dat de klasadministratie hier echt rampzalig is.  De leerkrachten houden hun papierwerk zeer onnauwkeurig bij.  Om hen te helpen had ik gisteren tijdens de vergadering voorgesteld de nodige oplijstingen te maken, invuldocumenten te ontwerpen om hun klasadministratie te vergemakkelijken, …  enz.  Zij moesten mij wel in klad een voorontwerp tekenen of komen zeggen, wat en hoe zij bepaalde documenten wilden hebben.  Ik was nog maar net in de staffroom aangekomen en daar kwam Mme Dorothy reeds aan.  Zij wilde graag een document om de examenregistratie bij te houden.  Andere leerkrachten zagen er al vlug het nut, het gemak en de tijdswinst van in, dat ik deze voormiddag hen administratief heb bijgestaan waar nodig.  Ondertussen Quinten geholpen met de aanpak en opbouw van enkele lesjes breuken.  Zo vliegt een voormiddag hier snel voorbij en is de battery low in energie.  In plaats van op school te eten ben ik dan maar naar mijn appartementje gegaan om de batterij op te laden, een boterham te eten, deze tekst op te maken en ondertussen een inschrijvingsformulier voor headmaster James te ontwerpen.  Dit had ik de voorbije dagen met Katrien reeds besproken en bijgestuurd.  Er zit zelfs (om te beginnen) een eenvoudig leerlingvolgsysteem in de pipeline.  We zullen zien hoever we hiermee geraken.

Ondertussen is het hier 14.49 geworden en ga ik terug naar school.  Straks gaan we met de kinderen van de lagere school naar zee.  Hier kijken ze echt allemaal naar uit.  Tot straks.

Op school aangekomen kwamen de kinderen net uit de klassen om zich klaar te maken om naar zee te gaan.  Ieder kind kreeg een gekleurde(gesponsorde) badmuts zodat ze we ze goed zouden herkennen.  Was wel handig.  Op het strand aangekomen waren er kinderen  die wilden voetballen.  De Keniaanse leerkrachten namen die taak ter harte.  Quinten en ik gingen met de anderen in zee.  Eerst wat spelen en ravotten maar nadien hebben we wat zwemles gegeven.  Wonder boven wonder waren er twee leerlingen die de zwembewegingen vrij snel onder de knie hadden.  Bij de anderen duurt het wat langer maar het zal zeker komen.  Het was wel leuk om te zien hoe een jongetje tijdens het naar de school wandelen, de armbeweging van schoolslag nog aan het oefenen was.  Heerlijk !!!  Op school aangekomen, was er weer assambly.  De vlaggen (Keniaanse en Rainbow4kids) werden door de scoutsclub neergelaten en met precisie opgevouwen.  Er moest spijtig genoeg reeds afscheid genomen worden van “nurse” Ingrid.  Zij vertrekt maandag morgen naar het miezerige België.  We zullen haar hier zeker missen.  Voor elk kleinste probleem staat Ingrid altijd klaar om zich weg te cijferen tvv de kinderen en het project.  Dank je wel Ingrid.  Ben blij je eindelijk te hebben ontmoet.

Na het afscheid van Ingrid was er weer goed nieuws.  Quinten had een mooi bedrag aan sponsorgeld ingezmeld.  Eén van de projecten die hij wil sponsoren is de scoutsclub.  Zoals ik gisteren reeds schreef werd de tent vandaag aan de kinderen voorgesteld.  Ze werd met veel meer handigheid open en dicht gevouwen.  ;-)))  Moet zeggen op dat vlak zijn de volunteers “fast learners” ;-)))   vanavond zijn we met de hele bende in taverne “Waanzin” gaan eten.  Pizza is er op vrijdag aan halve prijs en hij is nog lekker ook.  Waarom moet je dan elders gaan?

Dat waren alweer mijn belevenissen van vrijdag 17 februari 2012. Hopelijk kunnen jullie een beetje volgen hoe het hier in Maweni er aan, toegaat.  Ik ga hier stoppen want morgen is het vroeg dag om naar de lerarenopleiding te gaan in Ukunda.  Ik houd jullie zeker op de hoogte hoe het daar is geweest.

kwaheri

Donderdag 16 februari 2012

Op het moment dat ik op school aankwam stond Astrid zonder ooglapje vrolijk tussen de kinderen.  Fijn om haar weer goedlachs te zien.  De studenten zijn nog steeds aan het observeren in de verschillende klassen.  Ik ga voorstellen dat ze vandaag en morgen gaan observeren in het klasje waar ze uiteindelijk hun stage zullen lopen.  De verdeling bij de toekomstige onderwijzers en onderwijzeressen verliep vlot.  Bij de kleuterjuffen was minder makkelijk. 4 juffen voor 3 klasjes.  Maar ook deze klus heb ik weer voor mekaar gekregen.  (details vertel ik wel aan betrokken personen)

Ik mocht van mijn leraar aan de koksschool 1 les op woensdag missen op voorwaarde dat ik speciale kruiden die men hier gebruikt zou meebrengen. Gisterenmiddag zaten we in de “staff”room, rijst met kool te eten.  Ik zag mijn kans en vroeg aan de leerkrachten welke kruiden hier speciaal waren.  Eerst vroegen ze of wij look en uien kenden.  Alle kruiden kende ik en gebruiken we ook in België, behalve pilaw (mengeling van allerlei kruiden).  Wat voor ons normaal is vindt men hier gek. Bijvoorbeeld fruit eten bij een pannenkoek.  Heel wat andere combinaties zijn van beide culturen ter sprake gekomen maar om een lang verhaal kort te maken komt het er op neer dat ik hen in de “kookclub” guacamole ga leren maken en zij mij pilaw.  De kinderen van de school zitten ook allemaal in een club (zoals wij in Belgische scholen vrije keuzemomenten kennen is hier de dansclub, natuurclub, tuinclub, sportclub, … )  Ik wil voor de leerkrachten een kookclub organiseren.  Sfeerbevorderende activiteit.  Ik voel wel dat het een groot voordeel is dat ik vorig jaar hier ook op stagebezoek ben gekomen,  heb het gevoel dat ze me echt vertrouwen.  De kookclub heb ik vanmiddag met Katrien besproken en …  ze mag er komen.  Heb wel weer gemerkt dat je hier een totaal andere invalshoek moet nemen in vergelijking met het organiseren van zo’n activiteit in België.  Katrien heeft hier echt een enorme ervaring in en heeft de vorm correct bijgestuurd.  Ze geeft je toch een andere kijk op de Keniaanse cultuur maar … de activiteit mag plaatsvinden.

In het begin van de week had ik met een aantal leerkrachten al gesproken over de lerarenopleiding die zij gevolgd hebben.  Je kan na 2 jaar studeren een certificaat behalen en na 4 jaar een diploma.   In heel Kenia zijn ongeveer 130 scholen met een opleiding tot “teacher”.  Een daarvan is gelegen in Ukunda (ik vermoed een kleinere school – de grotere zullen wel in Mombasa en Nairobi gelegen zijn) .  Op zaterdag en in vakanties is er les zodat ze tijdens de weekdagen kunnen werken.  Mme Fatuma stelde voor om zaterdag met me mee te gaan naar de school in Ukunda.  Zij zou me voorstellen aan de verantwoordelijken.  Ben benieuwd wat ik mag verwachten.  Ik houd jullie op de hoogte.

Donderdag 17.00u is er altijd meeting.  Katrien heeft deze vergadering geleid.  Het voornaamste agendapunt was de stage van de volunteers die maandag van start zal gaan.  Het eerste vak dat ze zullen moeten onderwijzen is “maths”  YOEHOE!!!  Wiskunde !!!  Ben benieuwd.  Katrien heeft er duidelijk de nadruk op gelegd dat ze in een eerste fase “the Kenian way” moeten gaan.  Voorlopig nog niet teveel vernieuwing maar wel met concrete materialen aan de slag gaan.  De Keniaanse leerkrachten werken veel te abstrakt.  Er werd ook heel duidelijk gecommuniceerd dat iedereen van mekaar kan leren.  In het begin was er sprake van “the Belgian teachers” en de “Kenian teachers” tot één van de leerkrachten zei dat er beter gesproken werd van “the Rainbow teachers”.

Op 24 februari gaat de scoutsclub op uitstap.  In het verleden moesten de kinderen van de Rainbow4kids school onder de blote hemel slapen.  Dany (man van Katrien) heeft 2 tentjes meegebracht en Quinten heeft met een deeltje van zijn budget in de Nakumat een partytent gekocht waar de kinderen dan kunnen onder schuilen indien nodig.  De leerkrachten waren dolenthousiast.  Het opzetten van de tent ging als een fluitje van een cent maar ze terug opbergen ging veel moeilijker.    😉  De leerkrachten en de kinderen kijken er alvast naar uit.  Morgen tijdens de assembly wordt de tent voor het eerst getoond aan de kinderen.

Dit was zo een beetje mijn verhaal van vandaag.  Morgen zal ik proberen wat foto’s van de tent te posten.

Groetjes en tot …

Woensdag 15 februari 2012

Jambo,

Vanmorgen vroeg wakker geworden.  In mijn “domeintje” was alles nog heel stil. De bewaker was zelfs nog niet wakker.  Ik wou toch eens een foto van op mijn terrasje van waar ik jullie al dit leesvoer bezorg. Beetje inventief moeten zijn om deze foto te kunnen maken: fototoestel op een strandbedje gezet, zelfontspanner op 10 sec. en … lopen naar m’n zetel  waar ik al n geruime tijd zat te werken. Net op tijd op m’n plaats???  Oef! Gelukt.  Zo hebben jullie een beetje een beeld van het terras van het appartementje waar ik verblijf.

Tegen 8u naar school vertrokken.  Ingrid en ik wilden kost wat kost de schoollijsten vandaag klaar krijgen zodat deze naar de officiële instanties kunnen worden opgestuurd.  (Lijsten per klas met correcte naam met correcte geboortedatum per kind)  Hier in Kenia is het echt wel anders dan in België.  Je mag hier blijkbaar zomaar van naam veranderen.  Plots wordt bijvoorbeeld Georgian D Dorcas Gaceri.  Ga er dan maar achter zoeken hé.  Een andere moeilijkheid was dat de kinderen vaak zelf hun geboortedatum niet kennen.  Zelfs niet in class 8.  Dat maakte het er allemaal niet makkelijker op.   Maar rond 15.00u was de klus geklaard.  Studenten hadden vandaag een dagje vrij.   Na het klaren van hun werk heeft Quinten me even gebeld met de vraag of het OK was dat ze gingen zwemmen in zee.  Ik heb ze nadien niet meer gezien, noch gehoord.  Ik hoop dat ze genoten hebben van hun vrije dag.

In de loop van de voormiddag hebben Katrien, Ingrid en ik ook nog een gesprek gehad met headmaster James ivm de situatie van Shuku en Baraka.  (de kinderen die we vanuit de opleiding steunen.) De directeur heeft een speciale map aangelegd waarin hij zeer nauwgezet de situatie van de 2 jongens opvolgt.  Het geld van de opleiding wordt echt goed besteed.  Elke eurocent wordt in de map verantwoord.  Muoka (die voor de jongens zorgt) moet steeds via de directeur om bepaalde aankopen te verantwoorden en nadien aan te kopen maw indien Muoka vindt dat hij iets nodig heeft maakt hij een lijstje op en beslist de directeur wat kan en wat niet kan.  Pas op dat moment geeft James het nodige bedrag.  Hij eist zelfs dat indien er van bepaalde ingrediënten 2 of 3 gekocht moeten worden, dat er één in het huisje staat en de andere bij James op bureau.  Dit om diefstal tegen te gaan.  Zo zijn we dan samen met de taxi naar de Nakumat (vrij grote supermarkt, te vergelijken met Carrefour)  gereden en hebben eten gekocht voor een maand en nog heel wat andere benodigdheden.  (pasta, bloem, suiker, vaseline, melk, lucifers, rijst, speciale desinfecterende zeep, groot muskietennet,  …)  Het zou ook goed zijn dat er een cementen vloertje in het huisje zou komen.  Indien er bij het koken of eten voedingsresten gemorst worden, is dat nu een paradijs voor bacteriën.  Dus … zijn we ook naar de doehetzelf handel gereden om cement te kopen en hout (playwood) om het huisje bovenaan winddicht te kunnen maken.  Vanuit het project en vanwege Chuku en Baraka : Dank je aan alle studenten en collega’s (Asante Sana)

Fatuma (hoofdonderwijzeres) kent alle kinderen uit het dorp.  Zij had me vorig jaar reeds gezegd dat indien ik mijn sponsorkindje eens een bezoekje wou brengen, dat ik het haar maar moest vragen en zij zou dan met me meegaan. (ouders praten Swahili en een heel klein beetje Engels)  Samen met Fatuma ben ik dan na schooltijd Alfons zijn ouders gaan bezoeken.  Fatuma had reeds met de ouders afgesproken dat wij Alfons en zijn broertje(Lucas)  zouden thuis brengen.  Voor hen had ik samen met Fatuma in het lokaal winkeltje alle ingrediënten gekocht om tjapati te maken, een soort van deegkoekje dat als maaltijd genuttigd wordt.  Op de foto kan je zien dat Alfons zijn huiswerk aan het maken is op de grond.  Hij zit in de 2^de kleuterklas en heeft als huiswerk ”write the missing numbers” 73 en 76 zijn gegeven.  Hij moet van enkele cijfers ervoor tot enkele cijfers na 76 invullen.  Dit om je een gedacht te geven van het onderwijs in Kenia.  Zo kan ik je nog heel veel voorbeelden opsommen.  De papa van Alfons is schrijnwerker en momenteel is hij bezig met het maken van een bed.  Hij liet me verstaan dat het vinden van gereedschap zeer moeilijk en vooral heel duur is.  (en dan gaat het over handgereedschap, uiteraard niets elektrisch)  Indien er onder de lezers van dit blog mensen zijn die een schaaf, handboor of ander gereedschap voor houtbeweking ergens in een schuurtje hebben liggen, zal ik wel zorgen dat het hier in goede handen terecht komt.

Alvast asante sane.  (dank je)

Kwaheri

Deze slideshow vereist JavaScript.